تقدیم به سلطان دل ها، امام علی بن موسی الرضا(ع)
هوهوی باد می بردم تا مناره ات
می بینم آن بلندی شمس العماره ات
همچون کبوتری که پناهش تو بوده ای
پرمی زنم دوباره بسوی نقاره ات
گل می کند وجود من از بوی زائران
قربان آن حریم و شمیم بهاره ات !
دور تو را گرفته یکی، نه، چهار باب
آری؛ به چشم می خورد آن «چارپاره»ات
در هر رواق، آینه ها حرف می زنند؛
آقا ! چگونه درک کنم استعاره ات؟!
اینجا فقط برای گدایی نشسته ام
اذن دخول می طلبم، یا اشاره ات
ای ضامن تمام غزالان تیزپا !
بنگر به حال ما و نبین استخاره ات !
ای هشتمین ستاره هفت آسمان عشق !
من را ببر بسوی خودت، با شراره ات .
هادی دهقانیان نصرآبادی
(رهرو یزدی)-۵ بهمن ۹۸
درباره این سایت