«باغبان ادب»
تقدیم به ساحت حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی
*****
بنای شعر و ادب؛ از نوای فردوسی ست
حریم و حرمت شعر از لوای فردوسی ست
درخت جادوی شعر از حمیتش باقی ست
که باغبان ادب هم، خدای فردوسی ست
مگر نه اینکه، خداوندگار شعر هموست؟
که هرچه مانده ز ایران برای فردوسی ست
ادیب و سعدی و حافظ؛ نه برترین بودند
به هر کجا نگری جای پای فردوسی ست
کجاست سعدی و بستان و هم گلستانش؟!
که راه چاره عشقش، دوای فردوسی است
همو که عمر عزیزش، بپای شعرش ریخت
و «شاه نامه» مثال از وفای فردوسی ست
خداست شاهد جهد عظیم فردوسی
که دیده روشن از آن خاکپای فردوسی ست
اگر چو «رهرو» از این شور عشق سرمستی
بخوان غزل که غزل هم فدای فردوسی ست.
هادی دهقانیان نصرآبادی
(رهرو یزدی)-۹۸/۱۱/۱
درباره این سایت